Le Musee de Loustal

Le Musee de Loustal. Te zien: Aula van het Stedelijk Gymnasium. Jacobijnestraat 24. Opening: vanavond 19 uur, door Art Spiegelman. Open: Za en zo van 10 tot 17 u (03-06-1994)

In het Stripmuseum in Angouleme is het werk van de Fransman Jacques de Loustal( 1956) te vinden naast dat van wereldberoemde landgenoten als Tardi en Bilal. De tekenaar Loustal wordt in zijn vaderland, waar het beeldverhaal (la bande dessine) als een volwassen kunstvorm wordt beschouwd, gerekend tot de absolute top. Zijn Nederlandse publiek is nog beperkt tot een betrekkelijk klein cirkeltje van fijnproevers. Toch loopt de meester tijdens de Stripdagen in levenden lijve rond door de Spaarnestad en wie kennis wil maken met zijn werk, kan binnenwandelen bij 'het museum van Loustal' dat twee dagen lang is gevestigd aan de Jacobijnestraat.

Naast het volgestouwde stripcircus van de uitgeverijen Het Raadsel, Casterman en Oog en Blik, is in een afgescheiden ruimte een verstilde expositie ingericht met uitsluitend origineel werk van Loustal. De titel 'La Musee de Loustal geeft meteen een perfecte vingerwijzing over de aard van zijn werk. Het eerste dat bij binnenkomst opvalt, is de schatplichtigheid van Loustal (overigens opgeleid als architect) aan de schilderkunst Als je zijn talrijke nachtelijke kroegscènes in de louche buurten van Manhattan ziet, denk je onmiddellijk aan Hopper, maar ook aan Beckmann. Maar Loustal is minstens zo sterk gefascineerd door beelden die geteisterd worden door extreem veel zonlicht. Zijn oogverblindende plaatjes van exotische vakantiebestemmingen als Miami Beach, roepen associaties op met het werk van iemand als David Hockney.

Loustal pentekeningen, ingekleurd met waterverf, refereren behalve aan de schilderkunst, ook aan film en beelden uit de jazz- en bluesmuziek. Het mooiste bewijs van die fascinaties is het geëxponeerde werk, getiteld La vie en blues. In zes magistrale zwart-wit plaatjes, die het tragische leven van een bluesgitarist in de jaren veertig vertellen, weet Loustal alle beeldclichés die aan die muzieksoort kleven perfect samen te ballen (zingen in een kroeg, eenzaamheid, fatale vrouw, schietpartij, celstraf). Loustal werkt met clichés uit het verleden, speelt vaak een riskant spelletje met de kitsch, maar slaagt er altijd in sterk atmosferische, vaak desolate beelden op te roepen.

Of het nu gaat om schaars verlichte, spookachtige straatbeelden, de talrijke broeierige bedscènes of zijn bloedhete strandbeelden, Loustal is op de eerste plaats geïnteresseerd in sfeer, stemming. Actie en beweging zijn in zijn albums duidelijk ondergeschoven kindjes - zelfs een vechtpartij met knuppels in een kroeg ziet er uit als een bevroren beeld. Een flitsend verhaal vertellen is absoluut niet zijn sterkste punt. Zijn schilderijengalerij doet nog het meest denken aan een serie stills uit speelfilms, waarin eenzame, gedoemde heiden figureren.

© Haarlems Dagblad,  03-06-1994, Homme Siebenga